25 Ağustos 1989 tarihinde, NASA'nın Voyager-2 (Seyyah-2) uzay aracı, Neptün'e yakın bir uçuş gerçekleştirerek, güneş sisteminin sekizinci gezegeninin ilk kez olarak yakından çekilmiş fotoğraflarını gönderdi. Seyyah uçuşlarının güneş sistemindeki dört dev gezegeni (Jüpiter, Satürn, Uranüs, Neptün) kapsayan Büyük Turne'sinin de sonu anlamına gelen bu yakınlaşma, bir başka sonu daha temsil ediyor; en azından şimdilik: 1989'dan sonra Neptün bir daha ziyaret edilmedi.

Camgöbeği ve kobalt mavisi bulut kuşaklarıyla sarılı bu gezegen, Jüpiter ile Satürn'ün mavi tonlarındaki kardeşi gibiydi. Bu mavilik, metanın varlığına işaret ediyordu. "Büyük Karanlık Leke" adı verilen geniş, koyu renk bir fırtına, Jüpiter'in "Büyük Kırmızı Leke"sine benziyordu. Ayrıca Seyyah-2'nin yakından geçişiyle, altı tane yeni uydu ve dört tane halka keşfedildi.



Neptün'e yakın geçiş sırasında, mühendislik ekibi probun istikametini ve süratini dikkatlice değiştirerek, gezegenin en büyük uydusu olan Triton'a da yaklaşmasını sağladılar. Bu yakınlaşma, jeolojik açıdan genç yüzeylere ve yukarıya madde fırlatan aktif gayzerlere ilişkin kanıtlar sergiledi. Bu da Triton'un bir buz topundan ibaret olmadığı anlamına geliyordu; -235°C'lik yüzey sıcaklığıyla, Seyyah tarafından gözlemlenen doğal cisimler arasındaki en düşük yüzey sıcaklığına sahip olmasına rağmen.



Neptün yakınlaşması, fırlatılmasından 42 yıl sonra bugün de sürmekte olan Yıldızlararası Seyyah Uçuşu'nun (İng. Voyager Interstellar Mission) başlangıcını haber veriyordu. Seyyah-2 ve ikizi Seyyah-1 (o da Jüpiter ve Satürn'ün yakınından geçmişti), güneş sistemimizin uzak köşelerinden rapor göndermeye devam ediyor. Neptün yakınlaşması esnasında, Seyyah-2 Dünya'dan yaklaşık 4,7 milyar km uzaktaydı; şimdi ise 18 milyar km uzakta ilerliyor. Ondan daha hızlı giden Seyyah-1 ise bizden 21 milyar km ötede bulunuyor.