Beyin öğrenme kapasitesi hakkındaki yeni araştırma pratiğin mükemmelleştirmek için yeterli olmadığını gösteriyor. Bir müzik eğitim çalışması beyindeki bireysel yetenek olarak sayılan beyin bölgelerini ve eğitim yoluyla aktive edilmiş beyin bölgelerini ayırt etmek için bulgular sunuyor.

Araştırma, biraz müzikal geçmişi olan veya hiç müzikal geçmişi olmayan 15 genç yetişkinin beyin taramalarını kapsıyor. Katılımcıların başlangıçta ve basit piyano parçalarını öğrenmelerinin gerektiği altı haftalık eğitim sonunda beyin taramaları yapılmış. Öğrenmenin belirtisi olarak bazı bölgelerdeki beyin aktivitesinin öğrenmeden sonra farklılık gösterdiği gözlemlenmiş.

“Yatkınlık, işitsel-motor öğrenmede öğrenme kaynaklı pratikten kolayca ayrıştırılabilecek kadar önemli bir rol oynuyor” diyor, Montreal Locigal Institue and Hospital at McGill University’deki kognitif nörobilimci ve aynı zamanda Montreal International Laboratory for Brain, Music and Sound Research’ın (BRAMS) ortak yöneticisi olan Robert Zatorre.

“Bizim bulgularımız “genetik ve yetiştirme” göreceli etkisi hakkındaki tartışmalara uygun; ama aynı zamanda eğitim ve tıp için pratik potansiyeli var.” diye ekliyor Zatorre. Bu araştırma nörolojik hastalar ve öğrenciler için yatkınlıklarına ve ihtiyaçlarına uygun müdahaleler oluşturulmasına yardım edebilir.

Gelecekteki kognitif (bilişsel) nörobilim çalışmaları bireysel farklılıklardaki yatkınlığın ne kadarının geçmişteki deneyimlere bağlı beyin plastisitesi olduğunu ne kadarının genetik olduğunu araştıracak.

 

---

Referans : McGill University, Practice doesn’t always make perfect, www.mcgill.ca/newsroom/channels/news/practice-doesnt-always-make-perfect-254263

---