Parmaklarınızın arasından kayıp giden bir şey nasıl olur da dünyadaki en yıkıcı etkenlerden biri olabilir?

Bilim dünyası neden kimsenin Thor'un çekicini kaldıramadığını parçacık fiziğinin yardımıyla açıklıyor.

Biyoloji, psikoloji, fizik ve mühendislik el ele verirse, insanlık hızın ve ivmenin sınırlarını ne kadar zorlayabilir?

Pek çok farklı olası sonuç varsa, neden sadece bir tanesini deneyimliyoruz? Belirsiz ve olasılıklı kuantum dünyasından yaşamlarımızda sahip olduğumuz tekil deneyime geçiş nasıl yapılır? Peki iki yorumdan hangisinin, içinde yaşadığımız dünyayı doğru bir şekilde tanımladığını nasıl belirleyeceğiz?

Event Horizon Teleskobu, M87 galaksisinin merkezindeki süper kütleli karadeliğin etrafındaki sıcak ve parlayan gazın manyetizmasını ortaya çıkardı.

Son 20 yılın verileri bir araya getirilerek özgün bir istatistiksel metotla, CNRS'ten bilim insanları evrende bilinen maddenin %40'ını oluşturan saklı malzemeyi keşfetmiş olabilir.

Bir kıyaslama yapabilmek adına; bir saniyenin içerisindeki zeptosaniye sayısı; evrenin yaşının (yaklaşık 13.8 milyar yıl) 2500 katındaki saniye sayısı kadardır.

Nisan 2019'da bir kara delikten doğrudan edinilen ilk görüntünün paylaşılmasıyla, kütleçekim teorileri için zorlu bir test de başlamış oldu: Başarısız olursan, teorin ölür!

Kuantum algılama teknolojisi ile ilk kez canlı vücudunda gerçek zamanlı olarak nanokristal yapıların kuantum çevrelerinde neden olduğu etkileşim ve değişimler üzerinden sıcaklık ölçümü yapıldı.

Görünüşe göre, Einstein'ın genel göreliliği bir kez daha zaman ve kütleçekimi testinde ayakta kalmayı başardı.

Fermi Bubbles veya Fermi Balonları Samanyolu'nun merkezinden dağılan dev gaz atımları olarak hep biliniyordu. Şimdi yeni bir çalışma ile ilk kez yoğunluğu, hızı ve basıncını da ölçmeyi başardık.

Evrenimiz kendine has formlara ve madde dağılımına sahip milyarlarca galaksiden oluşmaktadır. Üstelik bu galaksilerin evren boyunca dağılımları da homojen değildir.