Bilimciler, otların komşularından gen alarak, evrimsel kısa yollar bulabiliyor olduklarını keşfetti. Elde edilen bulgular, yabani otların kendilerini doğal bir biçimde genetik olarak modifiye ettiklerine, yani kendilerini "GDO" hâline getirerek, rekabet avantajı kazanabildiklerine işaret ediyor. Bunun nasıl gerçekleştiğini anlamak, GD ekinlerden gen kaçması riskini azaltmaları için araştırmacılara yardım edebilir. GD ekinlerden yerel yabani bitkilere gen kaçışları olduğunda, otkıran (herbisit) direncine sahip "süper otlar" ortaya çıkabiliyor.

Darwin'den bu yana, evrim kuramının büyük bölümü ortak kökene dayalıydı; doğal seçilim, ebeveynden yavruya geçen genler üzerine etkiyordu. Ancak Sheffield Üniversitesi Hayvan ve Bitki Bilimleri Bölümü araştırmacıları, otsu bitkilerin bu kuralları çiğnemekte olduğunu buldu. Yatay gen aktarımı, organizmaların evrimi es geçmelerine ve uzaktan akraba türlerden edinilen genleri kullanarak, bir anlamda sıra beklemeden kuyruğun önlerine kaynak yapmalarına olanak tanıyor.

"Otlar resmen gen çalıyor ve kestirme bir evrimsel yol kullanıyor. Evrimleşmesi genellikle milyonlarca yıl alan uyumlanmalar (adaptasyonlar) için zaman harcamadan, zorlu yaşam alanlarında sağ kalmak ve akrabalarına rekabet üstünlüğü sağlamak için yararlı olacak genetik bilgiyi komşularından emen bir sünger gibi davranıyorlar." diyor Dr. Luke Dunning.

Araştırma kapsamında, ekonomik ve ekolojik açıdan dünyanın en önemli bitkilerinden olan çok sayıda otsu bitki türü incelendi; bunlar arasında en çok ekilen ekinlerden olan buğday, mısır, pirinç, arpa, süpürge darısı ve şeker kamışı da vardı. PNAS dergisinde yayımlanan ilgili makalede ekip, Alloteropsis semialata türü otun genomunun nasıl dizilendiği ve düzenlendiği de anlatıldı. Afrika, Asya ve Avustralya'da yetişen A.semialata otunun genomunu inceleyen bilimciler, bu genomu yaklaşık 150 başka otsu bitki (pirinç, mısır, arpa, bambu vb.) ile karşılaştırdı. Genleri oluşturan DNA dizilimlerinin benzerlikleri kıyaslanarak, A.semialata bitkisinde yatay aktarımla edinilmiş olan genler belirlendi.

Dunning ayrıca Asya, Afrika ve Avustralya'daki tropikal ve subtropikal bölgelerden de A.semialata örneklerinin toplandığını, bunlar incelenerek yatay aktarımların ne zaman ve nerede gerçekleştiklerinin de izinin sürülebileceğini ekliyor.