Latince "hoşnut etmek" anlamına gelen plasebo kelimesi, ilk olarak 14. yüzyılda cenazelerde kiralık olarak yas tutanları nitelemek için kullanılmıştır.

Bu bulgu, önemli ve biraz da şaşırtıcı olan birkaç tartışmaya neden oldu ve modern toplumsal cinsiyet rolleri algısının, yakın tarihin yorumlarını nasıl etkileyebileceğine dair de ciddi işaretler sundu.

Alet yapımından, avlanmaya, toplumsal zekâya, çevre ve seçilim baskısına kadar, dil nasıl evrimleşti?

Büyük satranç ustalarının ve uyuşturucu tacirlerinin ortak bir noktası var: Rakiplerinden birkaç adım öndeler. Peki nasıl?

Samimi ve ürkütücü bir soruya yanıt aranıyor: Ölmeden önce ne kadar yaşamamız gerekiyor?

Küçük ölçekteki düzen, nasıl olur da daha büyük ölçekte kaos yaratabilir? Ve “rastgelelik” ile kaos içinde gizlenmiş düzenli paternler arasındaki farkı nasıl anlayabiliriz?

Salgın hastalıkların insanı ölüm hakkında meraklandıran bir yönü vardır. Hepimiz bir noktada şöyle düşünmedik mi? Neden? Neden bu şekilde olmak zorunda?

Yapay zekâ (AI) tarafından desteklenen bir makine, bir insanla tartışmasında izleyicileri başarılı bir şekilde ikna edebilir mi?

Beyaz rengi, iyiliği, saflığı, temizliği temsil ederken; siyah ise hiçliği, yokluğu, hatta kötülüğü anlatmak için kullanılıyor.

Olumlu bir çevre, çocuğa yalnızca koşulsuz bir olumlu saygıyı sunmakla kalmayan, aynı zamanda bunu birbirine de sunan iki ebeveyn figürünün bulunduğu bir ortamdır.

1980'lerin sonlarına ve 1990'ların başına kadar, "altılı paket" terimi sadece biraya atıfta bulunmuyor, aynı zamanda görünür karın kaslarını da tanımlıyordu.

Kıskançlık tipik olarak, bir rakibin değerli bir ilişkiyi tehdit ettiğini düşündüğümüzde baş gösterir.