Event Horizon Teleskobu, M87 galaksisinin merkezindeki süper kütleli karadeliğin etrafındaki sıcak ve parlayan gazın manyetizmasını ortaya çıkardı.

19. yüzyıla ait bir iddia, ısınan bir iklimin hayvanlarda nasıl bir değişime sebep olacağı hakkında yeni bir tartışmayı ateşledi.

Asteroidlerin ve kuyruklu yıldızların Güneş Sistemi içinde çok farklı yönlere doğru çok hızlı biçimde yol alabildiği bir gezegenler arası otoban keşfedildi.

Nisan 2019'da bir kara delikten doğrudan edinilen ilk görüntünün paylaşılmasıyla, kütleçekim teorileri için zorlu bir test de başlamış oldu: Başarısız olursan, teorin ölür!

Her yıl bu kadar fazla bilimsel araştırmanın yayımlanıyor oluşu da haliyle neyin daha önemli, neyin daha ilginç veya neyin daha az önemli olduğunu ayırt edebilmeyi zorlaştırıyor.

Plüton'un oluşumunda var olan madde kompozisyonu, sıvı okyanusların oluşması için yeterli ısıyı üretebilmiş olabilir. Görselde ok ile gösterilen yarıkların, donan sıvı okyanusların izleri olduğu tahmin ediliyor.

Vücudumuz ısı üretir, içimizde akan sıvılar var ve sinir sistemimiz ile taşınan milyonlarca elektrik sinyali bulunuyor. O halde neden bir "enerji alanı" oluşturmayalım ki?

Kara delik nedir? Ne’den yapılmıştır? Kara delik tekilliği nedir? Olay ufku ne demektir? Toplanma diski nasıl oluşur? Bir kara deliğin içinden dışarı ‘bilgi’ sızar mı?

Görünüşe göre, Einstein'ın genel göreliliği bir kez daha zaman ve kütleçekimi testinde ayakta kalmayı başardı.

Evrenimiz kendine has formlara ve madde dağılımına sahip milyarlarca galaksiden oluşmaktadır. Üstelik bu galaksilerin evren boyunca dağılımları da homojen değildir.

Evrenimizin kütlece yaklaşık dörtte birini oluşturan karanlık madde acaba ne kadar sıcaktır ve bu, evrenin neresinde bulunduğuna göre değişiklik gösterebilir mi? Yeni bir araştı...

Satürn'ün küçük ve donuk uydusu Enseladüs, gökbilimcilerin oldukça yoğun ilgisini çeken, Güneş Sistemi içindeki ilginç gökcisimlerinden birisi. 500 kilometreden daha az çapı ve ...